Mevsim Güz

İnsanlık yutkunur, bazısı yokluktan, bazısı varlıktan.
Kimisi soğana muhtaç iken,kimisi haysiyetsiz mala, mülke yutkunur.

Öyle bir düzenek de döner dünya ki ;
Bazısı güzelliğin kraliçesi, bazısı çirkinliğin çukur göçebesi.
Gök kubbe altında yaşar iyi-kötü
Dokunur anlamlar birbirine arsız;
Kimi damını örten çatının kıymetinden habersiz;
Kimi dört duvar arasında gökyüzüne bakar çaresiz.
Kimi ne giysem telaşıyla vitrinlerle cebelleşir,
kimi üşüyen bedenini örtmenin kaygısıyla yorgun geceleri sabaha ulaştırır.
Kimi ayaküstü sofraları bulmanın umuduyla çöp kutularına duayla bakar;
Kimi de tokluk sofralarına burun kıvırıp doymayan gözüne .
Kiminin çilesi ayağına ;
Kimininki yüreğine dolanır.

Bazıları deli çark içinde acıları süzerek yaşar, bazıları sevince mutluluğa kol kanat açarak.
Kâh büyür masal devesi gibi, kâh çöker masal tilkisi gibi.
Kış, İlkbahar, Yaz ve Sonbahar
Hangi mevsiminde kabuk bağlar
İplikten ince, minareden kalın.
Sudan ucuz,topraktan kurak
Vicdanlar.
Elimizden alınmadan, soğuyup katılaşmadan duygular;

Bu fani dünya yolculuğu huzurla nasıl tamamlanır insan olana …
Mevsim güz.
Yaprakları sararmış kitap gibi .