HAYAT ME­SA­JI­NI VERDİ ACABA ALDIK MI.?

De­ğer­li oku­yu­cu­la­rı­mız her­ke­se dua ve se-

lamla ya­zı­ma baş­lı­yo­rum.

Geçen zaman di­li­min­de ne yö­ne­ten­ler, yö­ne­ti-

len­le­re mesul ol­du­ğu gö­re­vi yaptı; ne de yöne-

ti­len­ler yani biz­ler za­ma­nın ve şahit ol­du­ğu-

muz olay­lar kar­şı­sın­da bir ders çı­kar­ta­bil­dik.

Hal­bu­ki ya­şa­dı­ğı­mız hayat bize bir tec­rü­be

ya­şa­nan olay­lar­da bize ders çı­kar­ma ma­hi­ye-

tinde bir sı­nav­dı.Acaba ne kadar ba­şa­rı­lı olduk.

Ken­di­mi­zi ve hak­la­rı­mı­zı geçen süre zar­fın­da

özüm­se­me­si­ni bil­dik mi? Ma­ale­sef hayat ve

zaman aley­hi­ni­ze iş­li­yor.Fakat ge­ne­de biz ken-

di­mi­ze ge­le­me­dik.​So­rum­lu ol­du­ğu­muz top­lu-

ma ve in­san­lı­ğa bir şey­ler ya­pa­ma­dık.

Yö­ne­ten­ler mez­ra­sın­dan bak­tı­ğı­mız za-

man sa­de­ce bir amacı değil, yö­net­me­yi bir a-

raç ola­rak gör­dü­ler.İnsan­la­ra hiz­met ga­ye­si o-

lan si­ya­set ku­ru­mu­nu le­ke­le­di­ler.​Hiz­met el de-

ğiş­tir­di.Halka hiz­met, hakka hiz­met düs­tu­ru­nu

tek ta­raf­lı ola­rak çiğ­ne­di­ler.Hiz­met top­lum­sal-

lık­tan bi­rey­sel­li­ğe dümen çe­vir­di.Sa­de­ce adı

si­ya­set ve yö­net­mek olan bu kurum, buna ne

der­se­niz deyin, sa­de­ce kendi ken­di­ni güç­len-

dirdi.Özde ol­ma­sı ge­re­kir­ken, sözde ol­ma­dan

öteye gi­de­me­di.

Mil­le­te kala kala, geçen za­ma­nın ver­di­ği,

bo­şu­na çe­li­len yok­luk ve çi­le­den başka bir şey

kal­ma­dı.Acaba ta­bi­ri ca­iz­se kaç ton­luk bir güç,

Kaç Walt­lık­lık elekt­rik şoku, hem yö­ne­ten­le­re,

hem de yö­ne­ti­len­le­re ge­rek­li­de ilik­le­ri­mi­ze ka-

dar iş­le­yip ken­di­mi­ze gel­me­miz için ye­ter­li o-

lacak.

De­ğer­li oku­yu­cu­la­rı­mız he­sa­ba çe­kil-

meden ken­di­mi­zi ne zaman he­sa­ba çe­ke­ce­ğiz.

Son za­man­lar­da ül­ke­miz­de ge­çir­di­ği­miz, dep-

rem­ler, çığ fe­la­ke­ti, sel, uçak ka­za­la­rı. sal­gın­la-

rın peş­pe­şe gel­me­si ay­rı­ca, dün­ya­da ya­şa­nan

fe­la­ket­ler sizce bir te­sa­düf mü, yoksa bize bir

uya­rı­mıy­dı? Bun­la­rın id­ra­kı­na va­ra­lım de­ğer­li

in­san­lar.​Madem ki biz bu dün­ya­ya bir im­ti­han

için gel­dik, neden bu im­ti­ha­nı ku­ra­lı­na göre

ye­ri­ne ge­tir­mi­yo­ruz?

Hal­bu­ki ha­yat­ta is­te­di­ği­miz kadar nimet,

ve mal­ze­me, içi­miz­de de bit­mek ve tü­ken­mek

bil­me­yen bir ha­zi­ne yani vic­dan var­ken, neden

ahi­re­te ser­ma­ye yap­mı­yo­ruz.De­ğer­li oku­yu­cu-

la­rı­mız,eğer in­san­lar bir dü­şü­nür­se, bu dün­ya-

da yap­tı­ğı iyi­lik­ler­den başka ser­ma­ye­si yok­tur.

Bu dün­ya­da ye­di­ğin,iç­ti­ğin, giy­di­ğin, senin de-

ğil­dir.Ye­dir­di­ğin, içir­di­ğin, giy­dir­di­ğin sa­de­ce

se­nin­dir.

Yö­net­me hak­kı­nı ifa eden ida­re­ci­ler için-

de durum fark­lı de­ğil­dir.Yö­net­me li­san­sı­nı alıp,

mil­le­te çile ve yok­luk ya­şat­mak hiç adil de­ğil­dir

Hü­kü­me­ti mil­le­te va­zi­fe­ye, mil­le­ti de in­san­lı­ğa,

hiz­me­te da­ve­te, ya­şa­dı­ğı­mız müd­det­çe Al­la­hı

ve ölümü unut­ma­ma­ya özen gös­ter­me­yi niyaz

edi­yor, Nor­mal­leş­me­ye adım at­tı­ğı­mız ha­ya­tı-

mızın is­ti­ka­me­ti­ni bul­ma­sı­nı umut edi­yor, Bir

mu­si­bet bin na­si­hat­ten daha yeğ­dir sö­zü­nü

ha­tır­la­ta­rak, ken­di­mi­ze ge­le­bil­dik mi acaba?

saygı ve sev­gi­le­rim­le