Hüznüm Yetim Doğadan

Necip Adıgüzel

HÜZNÜM YETİM

DOĞADAN

• 

DOĞAYA

Nasibimize hüznün yetkinliği ,
Beklemenin öykücülüğü düştü. ..

Hüznün yetimi ,şefkatin öksüzü olduk.

Kilo ile akıl(!) verilmediği
çocukluğumun gökyüzünde
bütün göçmen kuşlar hüzünleri taşırdı uzak diyarlara…

Bilgeliği getirirlerdi doğduğum topraklara…

Bir bileni vardı, bir değeri bu hayatın. Cana CANIM dendigi zamanlar…

NE değişti ki; Rengini,tadını ve duygularını bulandırır birileri…

Bilinen şu gerçek;

“Süt başka kireç suyu başka.”

Bilinmezliğine dönüştü…
!!!